Sen de ufuklara var gel tepeler
Yaşamaktır adı insanda bunun.
Çiçeklere fırsat mevsimler eğler
Yeter ki yürekte duranı bilin.

Can soluk almaktır arzın olumu
Hangi köke gitsen sevgi doğumu
Bilinmez renklerle olmaz yorumu
İster isen kara sevdaya konun.

Düz yolunda düşe kalka gidilir
Tez geçen asırlar, zaman sevinir
İçteki güzele kıymet verilir
Durak vardır elbet varınca durun.

Nerde Ozan, umut, bal yapan arı
İnsandaki dünya, olanı varı
Yari ol alanın sevdası yarı
Kelebeğe bunu kuşlara sorun?

Hazanın önünde savrulan yaprak
Veysel Usta demiş; “sadıktır Toprak”
Ağlamaya göz bul, hüzünler yırak
El ele tutuşup aşkları karın.

Nerden olsa dünya, insanları var
Yeri göğü biziz iklimleri yâr
Yüreğimde atan aşktır her diyar
Sıcağına girip sevgiyle sarın.

Esrikleri sıfat olmasın yama
Görüşten görüşe gelmesin kuma
Bahar müjdeleyen irade tama!
Ozan Hamit Tunç’un sözüne girin.