denizi seyreden yağmur kuşları şahit
öyle hasretle bekliyorum
öyle yanmış öyle daralmış ki içim
gerisi boş

kıvrım kıvrım bir uğultu
sanki ta derinlerimde bir çağlayan akıyor
uçurumun girdaplaştığı noktada
bir ses

bir ses ki uzak bitik yanık
ta ötelerden geliyor
taşa üflense eritecek
dokunuyor cismimin tüm şekillerine
benliğimin içinde tecelli buluyor cereyanları

kıyısız kıtalarda yol alıyorum
kayıp bir parçayı aranıyor gibi
bulana dek gideceğim
yeniden bir yaratılışın arifesine
susuzum içim yanıyor
yağmursuz bir iklimin uçlarında

göğümde milyar ışıkların barındığı
yıldızlardan fışkırmış elmas pırıltılı bir nur
sağımda güneş solumda ay
önümde deryalar ardımda ummanlar
bir ışık harmanı
göğsüme doğru akıyor parlak parlak

bir takım masallardan faraza
su üstüne yazılmış kocaman bir yazı gibiyim
bir toz zerresi kıvılcımı halinde
yıldız yıldız fezayı yutmaya çabalayan
azgın bir canavar
bir ejderha gibi

bir şey ruhuma musallat
hiç kimsenin daha evvel bilmediği
ötelere ait bir sır
kokusu portakal yaprakları gibi
rutin nefeslerle
dolup taşıyor zihnimin dört köşesine

gözlerim kapalı düşünüyorum
derin bir boşluk gibi
ağzından tek söz çıkmayan
mesela bir ağaç gibi
bir mezar taşı gibi sessiz

redfer