Etrafımda bir şeyler olup bitiyor,
bir şeyler,
hayatımdaki çoğu şeyi benden bağımsız gerçekleştiriyor,
bu durum
bir boşluğun içindeymişim gibi hissettiriyor
bana,
bense
sadece
’hiçbir şey umrumda değil’ edebiyatı yapabiliyorum..
-ne gelir ki elden-

bu aralar
günler olabildiğine çabuk geçiyor,
’sabah kalkmamla gece yatmam bir oluyor’ diyebilirim,
gün içerisinde bir şeyler yaptığım da söylenemez..
gerçi ’21.yüzyıl’da zaman kavramının önemini yitirdiği’ hakkında söylentiler de var,
benim zamanı önemsedeğim falan da yok
aslında,
ne bileyim
yinede zaman geçmesin istiyor insan..

bu aralar
-sıkça-
-büyüdüğümden midir, nedir?-
yaşamımda yapılacak şeylerin çok olduğunu düşünüyorum,
lakin yapılacak şeylere nereden başlamam gerektiğini bilmiyorum,
bir de
üstüne üstük
bunlar yetmezmiş gibi
bir boş vermişlik hali var üzerimde,
halbuki
yolun yarısının yarısını geçeli çok olmamışken..

velhasıl,
yaşamak istiyor insan,
yaşamak istiyorum
ben de,
her insan gibi..