Zifiri karanlık, kor gecelerde
Beni yalnızlığa, sen sürgün ettin
Hiç geçmek bilmeyen, zor gecelerde
Ne çare yürekte, sabrı tükettin
Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin

O senin yüreğin, taş kadar katı
Meçhule koşuyor, bak kader atı
Ayrılık zehriyle, buldun fırsatı
Gururla, tavrınla, canıma yettin
Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin

Firak libasını, kendin giyerek
Fütursuz gönlüne, boyun eğerek
Bu aşkta kavuşma, olmaz diyerek
Dönüpte yüzüme, bakmadan gittin
Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin

Sevdanın açtığı, kalpte yara var
Çare diye derdi, gönlüme sıvar
Üstüme geliyor, her gün dört duvar
Hem beni bitirdin, hem kendin bittin
Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin

Sessiz kalışınla, ettin beni şok
Boş bahanelere, benim karnım tok
O mutlu günlerin, hiç mi hatrı yok
Farkında değilsin, bak bana n’ettin
Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin

Asıldı suratım, artık gülmüyor
Bela aramaya gerek kalmıyor
Buna itirazım, bitmek bilmiyor
Huzurun önünde, sen de bir settin
Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin

Böyle aşk her zaman, çiledir çile
Lüzumsuz sevmişsin, sen bile bile
Beddua ve ahlar, gelirken dile
Elinin tersiyle, aşkı hep ittin
Beni yalnızlığa, sen mahkum ettin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

MAHKUM: Tutuklu, özgürlüğü kısıtlanan
ZİFİRİ KARANLIK: Çok karanlık, hiçbir şeyin görülmemesi
MEÇHULE : Bilinmeyene
FİRAK: Ayrılık
FÜTURSUZ: Çekinmez, umarsız