bozulmuştur gri
kahramanlık yetinmez bu savaşla
bacalar göğün hıncına müsait
düzensiz aralıklarda siyah noktalar
kuşlarda yuvasızlık hali acımsı
buruk tadlar bırakarak içimde
yırtılır gökyüzü
öksüzleşir uçurtmalar
şeytan minareleri
pelinlere uzanmıştır mutlaka saçların

beyazlar hep böyle
hep nasıl korkak
pencerelere esir yalnızlığımız
ellerin esrikse ardındayım
her yağmur sesiyle bozulmuş gri
o benim her acısıyla bir aralıkta bekleyen
kurşunî silik
ve pelinlere uzanmıştır mutlaka saçların

her şey biter
bitmez bir sensizlik

bilsem hangi orman yangınından aklımda kaldı adın
hangi med cezir demler gözyaşlarını koylarında mimlerimin
yazılmamış kargaşamızda yuvalanır dal uçların
ıssız iğdeler açar yalnızca sana olan bakışlarımda
ay batar hatıralarımızdaki isimsiz bir nehir kaybolur
çağırmalarda yiter gider yıldızsız bir ses kalır

her şey biter
bitmez bir sensizlik

gölgenle avunur tüm ışıkları evrenin
mavi olamam sevişmelerinin hiçbir göğüne
ve son perdeyi ölüm serinliği açar mutlak
zamana verilmiş hükümle biter sürek avı
ıslanırsın diye belki yalnızlığa mezar olur düşüşlerim
ölümle yaşam arasındaki sahanlıkta
uslanmaz bir ayrılığız biz

susuşun dipsiz kuyularım olur
beklemektir zamanın tek çıkrığı
ateşlere sarılsam sıçrar üzerime kanın
incelir güneş saatleriyle tedirginlik
ne söylersen söyle
tek ince fikirli söz ölmek tutkusudur
gözü açılır kuşların ilk kuşluk çığlıklarının


her şey biter
bitmez bir sensizlik