Erken Uyanır Kışların Kaşların Daima Senden Önde

erken uyanır kışların kaşların daima senden önde
imalarınla bana kurduğun dünyayla avunur haylanmazlığım
doğurganlaşsan diyorum eritsek kar boran hüzün kışlarını
dört mevsim olsa yatağımız bu beyazlık sona erse solsa
solsa kuşkularımız bir bir solsa

“haydi güle güle gözükara kardan adamımız
kaldırımlarımız apayrı balkon çiçekleriyle dolu göğüslerimiz”

çekincesiz savaştık aksa dedik caddelerimizden
bu balkon kuşlarımız dudağımızdaki bu en son senfoni
güncelleşen farklılığımız birleşen uykusuzluğumuzda göçük
tüm eldelerimizi bıraktık çırçıplağız ey sevgili sonbahar düşüm
varlıksız kabusum kaybolmuş çocukluk oyuncağım
tüm eldelerimizi bıraktık köprülerimiz kavuştu ortak bir paydada…

kısırlaşır soğuk kalemim düşmez çağlayanlardan
uçurumlar dolaylarında dolanırken gizlenmişliğimiz
görsel şölendir yeryüzü seninle mürekkebim kurumadan
kızarır bir sahil kasabasında sana açtığım kalp atışımın yaprakları
alelacele alelacele

“bir ara yerdeyse sensizlik
göğüs kafesim kendime yaptığım bir son şaka gibidir”

sular bir kendine mavileşir
tenhalaşır isteklerimiz
gülümsemek arzularımızın denizleşmesine küs
kabarır öfke ayrılık göğerir
gündemleşir dağların sultası yolumuzda
sen gittiğince
sen gittiğince
sımsıkı doğallaşır sevişmek isteği

ve siyahî bir keşmekeşlikte
solduğumuzdur saflaşan ayrılık
bulanıklaşır her kuşbakışı:

gazete köşelerinde ufacık bir punto
sarılmamız kesişmemiz rotatiflerde
içten içe bir göz zinasıdır en son savaşımız

saçların kibarlaştığında
yiter en anlamlı sükut
ellerin elsiz
kolların kolsuz
bacakların bacaksız
çocuklaşmaz hiçbir köpüğümüz
bakmaz gibileşir bakmalarımız
ayrılık iner ufka kör keseye
seferberlik ilanlarında
bir biz şahaneleşirdik
şiirselliğimizle günahsızlaşırdık
dudaktan dudağa
kimse engelleyemezdi kinsiz ayçiçeği duruşluluğumuzu

yosunlar tutuşurdu
ayva tüylerini icat ederdim
balık sürüleri olurduk
hırçınlaşırdı dalgalarımız
sevdalaşırdık
gözümüz kimseyi görmezdi

sevdalaşmanın anayasası
senin bana kendi ellerinle
teslim olmandı

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.