9 ay rahim suyunda yaşayan yaratık,
ben
bak balık değilim artık!
Özümden gelen
gelişme iç güdüsü ile
asalak kalmayı istemeyip
dahada gelişeyim diye,
bağımsızlığı yeğleyip
ana karnına sığmamışım,
özgürlüğü aramışım.

Karanlık tünelin sonunda
birde bir Işık görünce
can atmışım aydınlığa,
ama mükafat olarak
yemişim kıçıma bir tokat,
baş kaldırmışım bir çığlıkla
bana yapılan ilk haksızlığa.

Bu baş-kaldırı ve şok ile
hava girmiş çiğerlerime,
gözenekleri şişiren gerilmenin acısından
balık kalbimin iki oda arası delik,
kapanınca üstelik
olmuşum insan.

İşte beni balıktan ayıran
bu Işığa ve aydınlığa özgü
özgürlük iç güdüsü...;
Haksızlığa baş kaldıran solur,
İnsan olur!

Niçin mi yazdım bunları sana;
4 yılı aşkın haksızca hapiste tutuluyor Kavala,
binlercesi, yüzbinlercesi de üstelik mağdur!
Bakalım Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi
Diyecekmi bu haksızlığa; “Dur!”
Yoksa ()
aba altından gösterilen sopa;
Göçmen olgusu,
“zorba kapıları açar” korkusu
sınırdaki gardiyana, boğazdaki hasta adama.
göz mü yumduracak,
Avrupa ayak işlerini yaptırarak
bize
zaman mı kazanacak yine?

Bence kararın verileceği 30 Kasım;
İnsanlığa, uygarlığa atılacak bir adım!
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi
Türkiye’yi konsey üyeliğinden atabilecek mi?
Yoksa çıkarlarının arkasında,
çifte standartlı
yapmacık bir uygarlık mı
Avrupa?

İnsanı balıktan ayıran;
ışığa ve aydınlığa özgü
özgürlük iç güdüsü...
Haksızlığa baş kaldıran
solur,
İnsan olur!

() “Yoksa?” Sorusu ile başlayan irdelemeler sayın Özlem YÜZAK’ın bizlere aktardığı; “Kavala neden hapiste? Türkiye’deki Hukuk, Siyaset ve İnsan Haklıar” adlı “ çevirimci bir uluslararası Panel’den esinlenerek yazılmıştır. Yazının tamamını okumanızı öneririm.