Tüm gün gözleri dik tavana
Viitsima çöker vücudun her noktasına
Kılımı kıpırdatmam
Alışkanlıklarınla algını yavaşlat
Duvarlar şahit ıstırabına
Korktuğunun yansıması ayna da
Kalemi dahi bırak
Hayatında yanan bütün ışıkları kapat
Amansız bir sancıdır zaman
Bir salgın hastalık gibi ağır ağır zehirler tüm hücrelerini, iliğine dek yaşatarak
Tükenirsin ayağa kalkamayacağın bir kahırla
Tüm kalbinle bağlanacaksın umuda
İnanmak istediğin o duygudan eser yok, neden elinde bıçak var
Cinnetle intihar arasında ki ince çizgi de kal
Bu süreci kaldıramayacak kafan

Yüreğimde ki acı bir halkın vahim durumuyla eşdeğer
Nasıl ümitlenebilirim yarınlara, bitmezken tarifsiz keder
Zihnimin her parselinde çaresizlik sahneleri canlanırken
Adliyede ihtiyar bir adam, yalnız, elinde değnekle
Korkuyla karışık bir endişeyle orda ki memura bir şeyler söyler
İki sene önce öldürülen oğlunun katilleri çıkarılmış hapisten
Üstüne üstlük o canilerden ölüm tehditleri alıyorken, yüce adalete güvenemem
En az altı ay sonra müdahale edilecek, sonra yine aynı terane
Kendini, sevdiklerini korumak istiyorsan silahlanman gerek
Ülkede nice mağdurun ahı kalır mahkemelerde
Bu devran dönmez, bir mazlumun ıstırabı dinmez
Bu düzen değişmez, kur dümeni suç sümenine
Kul köle beyinler ruhunu düzenin yoz gündemiyle kaybeder
Sus görsen de doğruyu, külfeti zor günler heba eder

Gaflet düşürdü, affetme sakın üzgün olsam da
Kahret gününü, mahveder haksızlığın bütünüyle yaşamak
Kader bürüdü, hazmettiğim hakikat yüzüme çarpar
Tarihin tükürdüğü değersiz çocukların çığlığını duyma
Kabirde büyür çaresiz sokakların yıkılmış hayatları, susma
Bu baskıyla unutursun adaletsizliğin amansız acısını, hatırla