Ben işte
nevi şahsına münhasır bir muallim
bir de öğrencilerim var
anlatmak isterim

bi dinleyin


uzaktan seyretseniz
kıpır kıpır
yanlarında olsanız yemek istersiniz
kıtır kıtır
bir sesleri var ki
şıpır şıpır
sınıfa girip baksanız
hepsi Da Vinci
tenefüste izleseniz
Kral Şakirdeki Necati
ama hele ki bazen bir bilseniz
dışını seversiniz siz
beni yakar içi
biri kalkar değiştirir
haylazlığın sözlükteki terimini
diğeri ona rakip
sanki sahnedeki Kalk şovcu gibi

biri bir espri yapar
beni dumura sokar
biri bir soru sorar
kendi aklım şaşar

birini bebekliğinden bilirim
bana Barış der
diğeri sanki büyümüş
Hocam diye inler
öteki sanki inat
öğretmenim değil
örtmenim der de der

bazen kızarım sınıfta bi sessizlik
içimde tarifi yok
bi keskinlik
tamam derim bu sefer hepsi sustu
kalkar biri bir şaka yapar
yüzüm durduramaz kendini kahkaha atar
sonra ortalık işte
karma karguşar

hani yalan değil
bağırırım bazen
sanırsın bağırmıyorum
şarkı dinliyorlar görsen
düet yapanı bile olur
sesime sesini katar
sesimi duyamam
seslerine katılırım ben de
şahsen

nevi şahsına münhasır
bir mülayımim ben
öğretmek istediği zaman muallim
diğer zamanlar
olmamı istedikleri
arkadaşım ben

...