0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
505
Okunma
tamahkar bir şiir var avuçlarımda
yazılsa doymayacak
okunsa
anlaşılmayacak
oysa ben
bütün günahları da
sevapları da
şiir kitaplarında okumuştum
ustaların
bıraktığı
ve hep bu yüzden
yazmaya çabalarım
umursamam
kimin ne anladığını
çünkü ben yazarken
küçük bir çocuk
büyümeye çabalıyordur
lanet olası bir toprakta
ve küçük bir çocuk henüz
oyun oynayamamıştır sokakta
çünkü ben yazarken bir kadın
üzerine ne giyeceğini soruyordur
toplumun önde gelen
geri kalmışlarına
bir kadın
henüz kendi olamamıştır
çünkü ben yazarken
köşe başlarında tezgahlar kurulmuştur
yaşlı adamlar
yaşlı kadınlar
ve
okulundan alınmış çocuklar
köşe başlarında
memleketin resmi olmuşlardır
ben memleket yazarken
memleket kurtaramam
ama
memleket yazarım
ziyadesiyle
sevdalımdır
...
