Grinin Krallığı

Sessizliğe gömüldüm
uyku uğramaz oldu artık yatağıma..
Saramıyorum bir türlü
acısını yastığımın ,
yokluğunda gül kokunun..

Uzak olsun benden hayal alemi !
Hepsinde sen varsın…
Düşlerimin gerisinde ,
çocukluk anılarımda
lise yıllarımda girsen de hayatıma…
sanki seninle tanışmak için gelmiştim
tek gayem sendin belki de
kaderim seni sevmekti
ama ben
haddimi aştım
ve
seninle hayaller kurdum

yakışmadı bu
uymadı hiçbir kuralına hayatın
tek bir el tarafından yazılan kaderimiz
bana haddimi bildirdi …
uzak olsun benden hayal alemi …

renk kalmadı betimde benzimde
dışarısı alabildiğine mavi
zümrüdün yeşili
turuncusu, sarısı , moru …
hepsi birer ton oldu
ana renk
tek renk
yok başka bir renk
grinin krallığında…

oysa
saçlarının her bir teli kara elmasa selam dururdu
gözlerin gecenin zifiri karanlığına meydan okurdu
teninin kavrukluğu başakları kıskandırır
dudakların al mı al cennet meyvasıydı
hayallerin ise monet’nin tablolarını kıskandıracak kadar renkli

haksızca aldın hepsini benden
renklerimin hepsini aldın
sigaramın dumanı sardı her bir yanı
bir tek griyi bıraktın bana


şimdi boşuna ağlar yüreğim …
göz yaşlarım rüzgara çalınır gider
daha değmeden yanaklarıma..

bir burkuntu ki anlatmaya dilim varmaz ,
herhangi bir lisan dünyada
bu acıya tarif bulamaz…

kollarımı açarım her koştuğumda bayırdan aşağı
rüzgar küsmüş bana sarmaz bile,
eskisi gibi dostça .
bir tat vermez uçurtmam
balıklar küskün , takılmaz oltama

ben !
ben dahi kızgınım şimdi kendime
oysa ne çok hakketmiştim sevgini

Aştım,
Haddimi aştım
seni ben gibi
seni bir kadın gibi sevdim
oysa hatayı burada ettim
sen bir delikanlının heyecanındaydın hayatın kollarında ,
gözlerini aşka açtın
gençliğinin baharında
Ve o aşk
Bana paralel geçti

İbrahim Gümüş
Morkedi 15/ 05/ 2008