Boğulurum, yorgunum, yüreğimin her noktası geçmişle vurulur
Sorunluyum, sorumsuzluk bizim için boştur
Kara delikteyim sanki, kayboldum
Despot bir düşünce bozar yolumu
Bir psikoz prosesinden daha fazla duygu yoğunluğu
Bu karmaşa da piyon olursun
Yozlaşmak üzereyken bilincim, sancımla tutunurum
Zorlasa da külfetler beynimi, acıyla yoğrulurum

Ekotip süreçte tanımaz birbirinini insanoğlu
Burjuvayla korkutulur yoksul
Hunharca sıkarlar şuurunu
Sorgusuz kabul et diye baskılarlar çocukluğunu
Olgusu, yamuk yetişen ahlaksızlar doğurur
Doğrusu savrulur erginken, hayasızlar oluşur
Doldurur namussuz, reziller tarafından bozulur
Soysuzun nutukları şerefsizce, yanılmadan kurtulun

Hapsolup kaybolanlar evreninde kaderini bırakma kimseye
Sen düşsende en derine, yeniden kalk bir nefesle
Senelerce engeller felaketler, her seferinde dene
Kellen gitse de bu minvalde, katiyen gerçeklerinden vazgeçme
Diren hem de delicesine, ürkecekleri bir biçimde sessizleşip sabret
Özgürlüğünü inşa et ve dişini göster, inan kimse elleyemeyecek
Döngünün gücünü infaz edip, çeviririm ikbalimi en tepeye
Bitsem de gayret edeceğim ölene dek, mümkünleşmese de