BOZULUP GİDİYOR KUL YAVAŞ YAVAŞ ( Çift Ayak)

Zaman avcumuzdan akıp giderken
Azalıp gidiyor yol yavaş yavaş
Yapraklar dallara veda ederken
Ezilip gidiyor gül yavaş yavaş

Yavaştan saçlara düştükçe aklar
Kar gibi ağarır birden şakaklar
Yolunu kestikçe çıkmaz sokaklar
Büzülüp gidiyor bel yavaş yavaş

Çile heybesinin arttıkça yükü
Büktürür boynunu feleğin oku
Hasretlik dilinde dolanan türkü
Düzülüp gidiyor tel yavaş yavaş

Bütün dertlerini içine atsan
Kaldıran bulunmaz batağa batsan
Alzheimer olup sen seni unutsan
Çözülüp gidiyor dil yavaş yavaş

Taşıması zordur çileli başı
Sessiz çığlıkların inletir arşı
Akarken gözünden pişmanlık yaşı
Süzülüp gidiyor sel yavaş yavaş

Yokuştan inişe dönünce yolun
Dökülür yaprağın kırılır dalın
Yitirdiğin yâri saramaz kolun
Üzülüp gidiyor hâl yavaş yavaş

Ömür dibeğinde çile öğütsen
Dokuz çocuk büyütüp de eğitsen
Açıkta kalırsın malın dağıtsan
Bozulup gidiyor kul yavaş yavaş

İster yetmiş yaşa ister yüz yaşa
Ecel mutlak gelir yaşayan başa
Estetik yaptırıp genç kalman boşa
Çizilip gidiyor yıl yavaş yavaş

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ..