GENÇLİK DUYGULARI

Kış bitmişti ,yaz gelmişti dağlara.
Ağrı’nın başı beyaz ,etekleri yeşildi.
Çiçekler açardı tepelerinde
Mor çiçekler, sarı, pembe çiçekler
Ve kırlarda cıvıl cıvıl ötüşürdü böcekler…
Akşamları çobanlar ateş yakardı dağlarda
Kızlar pınarlardan su taşırdı evlere.
Bildiğiniz gibi bir yerdi işte;
Sabah olur, akşam olurdu;
“Evli, evine, köylü köyüne” dönerdi…

Gök yere daha yakındı oralarda
Yıldızlar daha parlak.
Yoksul ve fakirdi insanları.ama;
Gönülleri zengindi; ta Ağrı dağı kadar…
Kuş uçmaz, kervan geçmez günleri vardı
Bir umut, bir ışıktı dağların ardı.
38 yılının 23 Ağustos gecesi
Bir çocuk doğdu burada
Ağlaya ağlaya geldi dünya’ya…
“İyilik olsun, güzellik olsun” diye,
Adını “Cevdet” koydular.
Sonra göçüp gittiler, Van şehrinin sakinleri oldular.

Mağrur ve karlı Ağrı kaldı çok gerilerde
Van gölü parıldardı uzayan enginlerde…
Tozlu , topraktı yollar, kerpiç yapılı evler
Kışın karlı dağlarda hiç yol vermezdi beller.
Böyle böyle geçerken, günler , aylar ve yıllar
Gün döndü, devran döndü,
Kabakulak, kızamık, derken çocuk büyüdü
Erdi gençlik çağına,
Geldi yirmi yaşına.
Kavak yelleri esti, düştü aşkın ağına:

Dumansız kış olur mu?
Sevdasız baş olur mu?
Diye türküler yaktı.
Gönül bahçelerinde kış gitmiş mevsim yazdı
İlk akrostişini işte o zaman yazdı.
Anlamıştı Mecnunu, Leyla’yı ve Ferhat’ı
Yansa da yakılsa da duyulmadı feryatı.
Zaten budur gerçek aşk,iz bırakır can yakar
Bazıları su gibi gider gönüle akar…


Cevdet38
Cevdet Türkoğlu