RESİMLİKTE YAŞARKEN

Bu akşam çok küçüktüm senelerce ötede;
Sayfalar açıldıkça büyüdüm yavaş yavaş.
Bunca yıllık ömrümü seyrettim bu perdede
Anladım ki bir rüya ömür denilen şu yaş…

Bir hayal aleminin sonsuzluğuna daldım
Gördüm orada kendimi açılan bir kapıdan.
Mazideki dünyamdan portrelerimi aldım
Hiçbir eser kalmamış geçip giden yapıdan…

Otuzsekiz baharı, bu yılın kışındayım
Yaşamın yollarında ,dere tepe aşmışım..
Sanki hiç yaşamamış,ömrümün başındayım
Özlemlerin peşinde koşarak yaşlanmışım..

Ne zaman biter bilmem,bu yolculuk bu gidiş
Ey zaman !Duyar mısın ruhumdaki sesimi?
Hakka nankörlük etmem;verdi bana melek eş!
Minnetle vereceğim ona son nefesimi..

Neşem,kederim,aşkım, sığmış birkaç satıra
Kapanan perdelerin ötesine gizlenmiş.
Geçen bunca emelim şimdi kalmış hatıra
Hepsi bir hayal olup, maziye sürüklenmiş…