Haydı kayıkçı Recep,
Götür beni Cunda’ya!
Hıdrellez sabahında henüz güneş doğmadan
Biz de kayıklar yapalım kendimize kağıttan
Umut yüklü, hayal yüklü kayıklar
Demir alsın Ege’nin sularına
Alıp başını gitsin güneşin gittiği yere
Belki bir ada da, bir liman şehrinde
Bulur umut perisini;
Sevgi ister, sağlık ister, aşk ister…
Boş ver Recep, düşünme gerisini.
Gel de kayıkçı Recep
Götür beni Cunda’ya!
Yakamozlar parıldarken sularda
Hani insan biraz mahmur,
Biraz yorgun olur ya;
Zeytin ağaçlarının gölgesinde yatayım…
Dalgalar söylesin sevda şarkımı
Ak göğüslü martılar yoldaşım olsun.
Ne bir şiir, ne bir roman yazamaz bu öyküyü
Ellerim açık kalmış tutacağım ellere
Söz bitince ne kalır ,söyleyecek dillere?
Kaf dağının başında asılı kalmış aşkım
Uzanabilirsen uzan,
Tutabilirsen tut.
Haydi kayıkçı Recep
Götür beni Cunda’ya!
Bu deniz, bu Ayvalık belki derdimi alır
Umutları da olmazsa bu yaşamın;
Geriye nesi kalır?