Esti ayrılık yeli can canandan ayrıldı
Hicri hüzün üstüme çöküverdi Azize’m
Kül oldu sevda harı od yanandan ayrıldı
Hicran üzerine su döküverdi Azize’m

İçerime dürüldü kor sancının azabı
Dersin feleğin hışmı dersin şirkin gazabı
Ayrılık değil sanki lavlı arkın gazabı
Oluk oluk ruhuma akıverdi Azize’m

Aşktan yana şu bahtım gülmeyi yasak bilmiş
Hafızamı sayma hiç o zaten aşkı silmiş
Dün can gibi bildiğim bir bakarım el imiş
Şu kaderim canımı sıkıverdi Azize’m

Her kime yâr dediysen yar değil yılan oldu
Zehrini döküp gitti içimi delen oldu
Zühre olmaya gelen sonradan yalan oldu
Sıvışarak yoluna bakıverdi Azize’m

Kimi hüviyetimi kimi tüm düşlerimi
Çalarak soldurdular benden gülüşlerimi
Hevesim kalmayınca batırıp işlerimi
Amacına varanlar ekiverdi Azize’m

Kısmetsizlik çehremi mütesir sarmış direk
Şu gönül defterini artık kapatmak gerek
Meşkin letafetini daha kaldırmaz yürek
Yüreğin ne çileler çekiverdi Azize’m

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğulu