Güçsüzlük cürmümdür, hüznüm yoz
Sürünür hislerim hükümsüz, mühür koy
Gülünçtür özüm, pürüz çok
Üzüntü yüklü bütünüm, bütünü zor
Yüzüm donuk sözüm kof
Ürkünçtür gördüğüm zulüm, çözümü yok

’’Yüksel güneşin çemberine, jüpitere’’
Düştüm yerin en dibine, barisfer içine
Öfkemi dindiremem kan içsem de
Nemesis dahi sessizleşir adaletsizliğe
Beynimde depremler tarif edilemez türden
Temizlenmez tinlerin peşindedir badireler
Bedeviyette ki örümcek ağıyla kaplı mağarada tek, hapsedilir tümden

Yaşadığın her saniye yüktür
Amaçsızım, ne bir hedef ne bir sevda, tümüyle çöplük
Yaklaşmayın, tam ortasındayım kurak çölün
Kalakaldım karanlık duyguların suskunluğuyla, ışıklar sönük
Arkamda dağlar bıraktım, sonsuz boşluğa süzülürüm
Yaralarla sakla acıları, huzur yoluna güdümlüyüm