"9 kere" öldüm ben Tanrım.
Sonra "9 kere" tekrar dirildim.
Ben her ölmek istediğimde,
"9 kere" yine yeniden bittim.
Hep "9 kere" attım çığlığımı
Ve hep "9 kere" sadece ben duydum feryadımı.
"9 kere" lanet okudum da hayata/insana,
"9 kere" lanetlendim binbir ah’la/çığlıkla.
"9 kere" çıldırdım ben Tanrım
Ve "9 kere" çıldırmanın kitabını yazdım.
"9 kere" çaresizlik içinde yalvardım
Ve "9 kere" yalvardığımla kaldım.
"9 kere" toprağın yedi kat altına girdim.
"9 kere" topraktan, havadan, sudan, insandan tiksindim.
"9 kere" bulamadım ellerimi onca el arasında
Ve "9 kere" kirlendim kirli ruhlar diyarında.
"9 kere" vuruldum da ölmedim.
"9 kere" ölemediğime lanet ettim.
"9 kere" yine de ümit ettim de,
"9 kere" ümitlerimin selâsını dinledim.
Ben hep "9 kere" cehenneminde kaldım Tanrım
Ve "9 kere" cehenneminde hapsedildim.
"9 kere" cehennemden çıkmak istesem de,
"9 kere" eridim, yandım, bittim.
Hangi su temizler "9 kere" zindanını?
Hangi yürek sarar "9 kere" ah’ını?
Bilemedim...

Tanrım, nolur "9 kere" sarıl bana.
Ama önce "9 kere" yıka beni,
Sonra "9 kere" temizle benliğimi
ve bendeki elleri.
"9 kere" sarıl bana sevgiyle
Ve "9 kere" koru beni merhametle.
Ben hep"9 kere" ölüp diriliyorum ya Tanrım.
Ya sen de "9 kere" öldür beni,
Ya da "9 kere" dirilt hayallerimi, ümitlerini, benliğimi...

TÜLAY YILDIRIM EDE