Unutma! Sahte heves, yel gibi eser geçer
Biraz olsun insanlık, sende kaldıysa eğer
Almak isteyeceksin, benden iyi bir haber
Acaba beni kime, sen nasıl soracaksın.

Üç beş kişi toplanıp, kahveler içilecek
Öylesine konudan, konuya geçilecek
Laf dönüp dolaşdıkça, benden söz açılacak
Acaba o ortamda, sen nasıl duracaksın.

Birden savrulacaksın, mazi denen zamana
Gözünde canlanacak,tüm ettiklerin bana
İçlerinden birisi, beni soracak sana
Acaba ona cevap, sen nasıl vereceksin.

Düşeceksin çıkmaza, hâline şaşılacak
Ruhunda ateş dolu, bir kuyu eşilecek
Kabuk tutmuş yaralar, yeniden deşilecek
Acaba yaraları, sen nasıl saracaksın.

Kurşun değecek sanki, kaşların arasına
Bakacaksın alnına, o utanç karasına
Ellerin titremeden, gönlünün yarasına
Acaba merhemleri, sen nasıl süreceksin.

Elinle zehir katıp, hem ekmeğe hem aşa
Aldırmadan gözünden, durmadan akan yaşa
Bin pişmanlık duyarak, bir büyük kara taşa
Acaba o başına, sen nasıl vuracaksın.

Sen hiç düşünmedin mi, terkedip gider iken
Bir utançla boynumu, önüme büker iken
Bağrımı açıp sana, İntizarım var iken
Acaba mutlu bir gün, sen nasıl göreceksin.

Bu yolu kendin seçtin, beni bırakıp gittin
Zor olsada unuttum, gözümde çoktan bittin
Benim gibi birini, acımadan mahvettin
Allah’ın huzuruna, sen nasıl varacaksın.