Talihi kör aşığı tarife ter gerekmez
Ya gözünde yaşından ya kışından bellidir
Vuslatın üzerine karanlık çöker çökmez
Aldığı her nefesi yakışından bellidir

Fermanı hicrân için yazmış ise Yaratan
Neşeye hasret kalır kader ile zar atan
Zemherî ayazında bahtına yaz aratan
Kazmayla dağ önünde çöküşünden bellidir

Bellidir gamlı Ferhat; zirâ gülerken âlem
Sırrını ayan eder müzmin müzevir kalem
Şirinî simaların sebep olduğu elem
Yâr dedikçe dilin âh çekişinden bellidir

Şen görünse de yüzü baharları yanığın
Aynası hüzzam çalar gölgesi uyanığın
Vahasız saharaya sürgün yiyen sanığın
Kadere küskünlüğü bakışından bellidir

Boş kaldıkça avucu niyazı arz elinin
Kavrulur divanesi yanağı gamzelinin
Yatağına sığmayan alevli gam selinin
Buharı mendillere nakışından bellidir

Bahtı Fizan’da gezen ağıt yazar habire
Rüyada gördüğünü varmaz dili tabire
Meçhulün muhtevası o anda birdenbire
Bakışların kabire akışından bellidir

Aşk odunda yandıkça kendinden uzaklaşan
Dillere ağıt olur, virane çağlara şan
Bir zülf-ü Züleyha’nın uğruna dağlar aşan
Bu âlemden perişan çıkışından bellidir

Mecit Aktürk