Ey sevgili güneş,
Bugünde batmak üzeresin.

Kirpiklerime düşen ışığınıda alıp gidiyorsun bir kez daha..

Yine yalnızlık öyküsünün içinde aşk merdiveni çiceklerimle başbaşa kaldım bu gecede..

Bir çay demledim yine bilirsin şekersiz içemem , elmalı kurabiyelerim de var benim
Zillerim bozuk da değil biliyorsun...
Bu gece çok üşüyorum ama biliyorum ki yalnızlıktan üşüyorum,

Organik düşünüyordum bu hayatı sahte olamazdı elbet
Güllerim soldu bugün, budamıştım oysa
ben hayata küs onlarda bana küstü elbet..

Ayaklarım neden yürümüyor ey güneş, kollarımda halsiz bozuk mu yoksa pedallarım ,,
Gözlerim neden görmüyor, kuşlarım ekmek almaya geldi yoksa bugünde mi uçmadılar..

Bugün bir ses duyar gibi oldum,
Rüzgâr fısıldadı yüreğime,
Çocuklar parklarda oynamışlar, ,,
Güneş neden sen anlatmadım bana,,
Dünya yeniden doğmuş dediler
Yağmurlar dokundu ellerime
Kucakladı beni gökyüzü sımsıkı,

Gözlerimin görmediğine bakmadı biliyormusun,

Ayaklarımın yürümediginden de hiç bahsetmedim bugün ,,


Ellerim dokundu ilk defa sana, sıcacıktın ne güzel ...
Anladimki ben özürlü degilim mevsimlerde özürlü değil
Yüreğimde bir yalnızlık öyküsü bu..
Sabahı görebilseydim geçermiydi içimdeki yaralar ,

Koklaya bilseydim toprağı doyarmıydı nefsim yaşamaya,

Ben ölseydim mutlu olur muydu bütün çocuklar..

Bir umut daha ekiyorum gönlümün en derin köşesine
Sabrımla kilitliyorum gelececegimi ..

Yalnızlığı bir roman gibi sarıp sarmaladım, kimsesizligimide koydum çuvala, rüyalarımda biriktirdiğim sevgileri paketledim..
Bütün dünya ya gönderiyorum..


Ey güneş yarın ben gittiğimde sana emanet bütün sevgiler,
Dostluklar geldiğinde benim yerime de kucakla herkesi..
ve çocuklar onları say benim için gülmeyi unutanlari kıdıkla benim yerime..
Bir yalnız öyküsüydü bu düşündük en derin misralarda..



Ayse caniberk
Gümüş kalpler