Beni bırakıpta, bir yere gitmez
Çömertçe harcarım, eksilip bitmez
Gece oldu diye, uykuya yatmaz
Hep uyanık durur, vefakâr derdim

Mekandan muaftır, bir zaman seçmez
Bir yudum su bile, o bensiz içmez
Hedefi şaşırtmaz, hiç ıska geçmez
Tam isabet vurur, vefakâr derdim

Acıyla dolmaya, biraz geç kalsam
Yalandan avunup,teselli bulsam
Bi adım öteye, gidecek olsam
Tez arayıp bulur, vefakâr derdim

Düşünür sağlığı, yemek yedirmez
Sırrımı hep saklar, ele dedirmez
Usul; yavaş yakar, çoşup kudurmaz
Onurumu korur, vefakâr derdim

Acıya acımı, bandığım zaman
Hüzünle çileye, kandığım zaman
Kor ateşe düşüp, yandığım zaman
Çokça mutlu olur, vefakâr derdim

Severim ben bunu,bilmem ki niye
Yeni dertler bana, eder hediye
Yandıkça ateşe, doydun mu diye
Hatırımı sorar, vefakâr derdim

Yüreğimde yaşar, nabzımda atar
Göz yaşımı; abdest, suyuma katar
Benimle beraber, secdeye yatar
Her halimi görür, vefakâr derdim

Terkederek beni, kalleşçe gitmez
Hep içimde durur, kaybolup yitmez
En sadık dostumdur, hainlik etmez
Tüm ruhumu sarar, vefakâr derdim.

Erhan DOĞANAY