Azgın ateşlerde, yanıp kavrulan
Ateşin külleri, içe savrulan
Dosttan darbe yeyip, yere devrilen
Ecelin çöktüğü, bu yürek benim

Umulmadık yerden, ihanet gören
Acısı içinde, hep taze duran
Eliyle hançeri, derine vuran
Kanların aktığı, bu yürek benim

Sevmekten başkada, varmıydı suçu
Haince alındı, boş yere öcü
Şimdi durak yeri, mızrağın ucu
Bir dostun taktığı, bu yürek benim

Bir zalimin keskin, kılıcı sokup
İşkenceye verip, iyice sıkıp
Şişlere geçirip, ateşte yakıp
Gururla baktığı, bu yürek benim

Kendine alçakça, bir yolu tutup
Yoluna birazda, hezeyan katıp
Göğsümü yarmadan, bir kanca atıp
Haince söktüğü, bu yürek benim

Eline sevinçle, yakarak kına
"Oh" diye bir yazı, yazıp yanına
Kocaman bir parça, alıp ağzına
Dişiyle sıktığı, bu yürek benim

Montajla parlatıp, kirli cismini
Yüreğime yazmış, kendi ismini
Eline alarak, çekmiş resmini
Oynayıp döktüğü, bu yürek benim

Hain elleriyle, katlayıp dürüp
Vicdansız duyguyla, çarmıha gerip
Büyük bir çekiçle zalimce vurup
Çiviler çaktığı, bu yürek benim

Tarihler görmedi, böyle kalleşi
Böyle bir kalleşin, bulunmaz eşi
Dağ gibi odunlar, yakmış ateşi
Harlayıp yaktığı, bu yürek benim

Kara kayaların, en sert birine
Nefret tohumunu, sevgi yerine
Gururla bakarak, bu eserine
Nefreti ektiği, bu yürek benim

Erhan DOĞANAY