Var olmak ile
sahip olmak terimleri üzerine
“şuan” ile “şimdi” kapışmışlar,
şiir bu ya
başlamışlar fikir yarıştırmaya.

Şimdi başlamış söze;
“ Şuan ile başlayan her cümle
bitince durur,
içi sadece sahip olduğun şeyler ile doludur.”
Demiş ve etmiş devam;
“Oysa herşeyi değiştirir şimdi ile başlayan!”

Şuan itiraz etmiş buna hemen;
“Gelişimin ve erişilmişin si mgesiyim ben,
belki nokta koyucuyum vede tutucuyum
ama geleceği kurucuyum.”

“Gelecekmi dedin?
masaldır o senin söylediğin.
Şu an verilen yada geri alınan bir hak,
beni,
yani şimdiyi
hiçbirzaman durduramaz bak!

Çünki “şuan” olarak sen
asla gelecekte var olamazsın,
Beni ise
gelecekte bile
durduramazsın!

“Alalım ele hele
Şu İSTANBUL SÖZLEŞMESİ’ni birde...”
Demiş şimdi;
Karın ve kızların ile düğün-şölen imzalarken iyimiydi?
Millet Meclisi’nde kanun yaptın,
tüm meclise onaylattın,
Şuan olarak sen yüzde elliki,
çikartamazsın eksik imzanla bu sözleşmeden tüm ülkeyi.

Tartışalım, halk oyuna sunalım
kanun yapalım-meclise sunalım;
Ne kadınların yediği dayak,
ne senin tarikatlara verdiğin kıyak,
ne taciz edilen, aşşağılanan, haksızlığa uğrayan kadın,
nede onların yanında mücadele eden Halk
yani “Biz” ollarak,
İSTANBUL SÖZLEŞMESİ’nin şuanı değil,
şimdiden sonra olacağı önemlidir.
Ah bunu sen
Şuan bir bile-bilsen!