Kur`an ki o, yaşayanların kitabıdır
Kabirden önceki amel, kişinin tek kârıdır.
Ölmeden evvel, ölümü bilmek haktır,
Mevlânâ da sığmamış bak bu cihana,
Ebedi hakikat sarmış, O`nu fani dünyada.

Seni bende, beni sende gören anlayış,
Kur`an da ayırmamış, birliktedir hep barış,
Sonsuz nura giderken uyan, sen de yarış.
İkilikte, bencillikte değil; düzen birdedir,
Mevlânâ `nın vardığı menzil ne güzeldir.

Eylen yolcum, eylen! Şu cihana bak!
Kur`an anlatmış bize, atomlara dek.
Var git sen yoluna, eğlenmene bak,
Mühletin dolmaktayken bir kendine gel!
O veli dergâhından sen de bir feyz al,
Mevlânâ yollarında yürü, Hak `kı sen de bul,
Etme kendine yazık, sevgi ve tebessümle dol.

Nerden gelir bu yol? Nereye gider?
Yoksulun, garibanın derdi, kendine yeter.
Hayat ince bir yoldur, gelir ve geçer,
Sızlanmayı bırak, enginlere dal,
Âyetlerden ders çıkar, saadeti bul,
Veliler velisi O, Mevlânâ `da kal.

Kibri, hasisliği, gösteriş ve cakayı,…
Makamları, parayı, han ve sarayı,…
Etme kendine katık, bunca belâyı,
Ebedi saadete giden kitaba uy,
Mevlânâ yollarında sen, gel Mevlâ`yı bul.

Kur`an söylüyor bak, Rab`bin her yerde.
Nerede arıyoran bul, işte orada.
Derede, çayda, kuşta; börtü-böcekte,…
Kimi zamansa sisli dağın başında,
Kiminde de süzülen o göz yaşında.

“Beri gel”, diyor Mevlânâ. Beri gel.
Ötelerde arama cananı, yanı başında.
Üzümün salkımında; dalında, yaprağında.
Kuran`daki manayı iyi dinle, bak
Kâinat O`nu söylüyor, O`nu dinliyor,
Aradığın ne varsa, hepsi Kur`an`da.

Acemin,Araba; Kürdün, Çerkeze,…
Çiçeğin, ağaca; dalın, yaprağa,…
Üstünlüğü yoktur hiç, hepsi de tektir.
İkilikte, birliği görmek marifettir.
Her birimiz O`nda tekiz aslında.
Bir ve tek olmaya çağırır Mevlânâ.

Oğuzhan KÜLTE