Yaşıyorum işte, mutlu bahtiyar
Nur dolu yüzümde, sevinç izi var
Kendime bulunca, sessiz dört duvar
Işıklar sönünce, gör beni birde

Gözlerim yaşları, döktüğü zaman
Hıçkırık ciğeri, söktüğü zaman
Geceme karanlık, çöktüğü zaman
Herkesler yatınca, gör beni birde

Yüzümü görenler, mutlu sanıyor
Bilmezler içimde, yaram kanıyor
Hüzünler acıya, ekmek banıyor
Maziye dalınca, gör beni birde

Ecel cana gözü, diktiği zaman
Yürek derin Ah’ı, çektiği zaman
Gövde başı öne, büktüğü zaman
Arafta kalınca, gör beni birde

Dert utançla dolu, kimseye denmez
Efkâr zirve yaptı, bir nebze inmez
Zehir doldu aşa, bir lokma yenmez
Yüreğim yanınca, gör beni birde

Gözler ağlamaktan, bıktığı zaman
Elim boğazımı, sıktığı zaman
Cansızca yerlere, yıktığı zaman
Toprağa düşünce, gör beni birde

Haince terkedip, bıraktın beni
Boynumu bükerek, yaktın sinemi
Bu yürek ölse de, affetmez seni
Kin ile dolunca, gör beni birde

Gözlerim aynaya, baktığı zaman
Yüreğim ateşler, yaktığı zaman
Dilimden intizar, çıktığı zaman
İsyana girince, gör beni birde

Senden başkasını, sevemiyorum
Dizden başka yeri, dövemiyorum
Kızıp bağırsamda, sövemiyorum
Coşup köpürünce, gör beni birde

Hüzün gönle tahtı, kurduğu zaman
Kalbimin atışı, durduğu zaman
Ellerim bağrıma, vurduğu zaman
Kendimden geçince, gör beni birde

Erhan DOĞANAY