diyelim ki Tanrı’m;
bi kuşun yüzeceği tuttu...
suya duyulan bi hasret mi sayarsın bunu
yoksa canı mı sıkılmıştır yaşamaktan...
bi balık ağaca çıksa mesela,
takdir edip bahşeder misin ?
ağacında yaşamayı..

hadi biz,
battık gırtlağımıza kadar günahına
ne dilesek olmaz,
bi bildiğine sayarız..
ama diyelim ki Tanrı’m
bi ağacın başka bi kente gideceği geldi..
ne yaparsın ?

neyse,
rakı lazım.

her asrın talihsiziyim bu nasıl hikmet ?
beş on defa yaratmışsın gene de olmamışım..
gücenme ama bence;
beni yaratma işinde
biraz çuvallamışsın...

kalbimi oyup durma ne olur ?
bi gün mutlaka en iyi çocuğun olacağım!
ama şimdi biraz rakı lazım..
belki biraz da saçlarımı okşarsın.
sonsuz bir uykuya yatırır dizinde..
bir daha da yaratmazsın!..

ama şimdilik rakı lazım!
çünkü saç tellerimize kadar hayattayız
ve dünya bu netlikte çekilir değil Tanrı’m..
ama hala ?
kalbimi oyup durma ne olursun..
bilseydim, ben de isterdim biraz erken gitmeyi
veya geç kalmayı.