biliyor musun sevdiğim
ben her şeyden uzağım
ellerinden
gözlerinden
teninden
bakışlarından
kaçışlarından
sesinden soluğundan..

tek bir şeye yakınım artık
buz kesmiş bir bedene
ruhumun terk edişlerine
elveda gecelerine..
ne halim varsa görüyorum
anlıyorum yokmuş hiçbir şeyim
bir sen varmışsın
tamamen ölüymüş kainat
bir sen yakmışsın
küllerim uçsun rüzgarınla..

anlatamam
ağlamak değil çaresi
ağlayamam
gel hadi batır hançeri
uyanamam bu kabuslardan
bir adım fazla yaşamak
katlanamam asla
bir hatır büyüyor parmaklarında
anladım ki bir öpücük eksik gerdanında
sevdamı al ruhunda sakla..

bağırıyorum uyansın uykuda kalanlar
o güzel gözlerini benden saklayanlar
direnmek adi bir kaçışma
sevdan büyüyor yakarışlarımda
saçların salınmış göğsüme
deveran ediyor ateş tahtında
n’olursun sevdiceğim beni bağışla
eriyip gidiyorum avuçlarında
kavrulur fikrim yanımda dursan
bitiyor ömrüm dinmiyor sevdan...