Şimdi zaten olacakları biliyorken gidiyorsun karanlığa
Ama hala yarından umut beklemek niye?
Kaçmak, saklanmak, küfretmek varken
Korkmak ve ağlamak niye, kırpıntıdan yerinde duramamak
Şimdi çığlık atabilecekken ve ses olabilecekken
En ufak hışırtıların arkasına sığınmak niye?
Üşümeden titriyorum, bir mahkum gibi ben de
Soğuktan değil, birazdan olacaktan.
Hem üzülüyorum sessizliğime hem zamanın hızlı geçişine
Hem de dursun istiyorum zaman kahkaha atarak
Sahibinden kaçmış bir hayvan olmak istiyorum ama dönmemek geri evine
Şimdi zaten olacakları biliyorken yaşamak niye?
Ama hala umudunu korumak yarına
O pis yarına, karanlığına, duvarlarına...
Olmayan bir geçmişin geleceğini beklemek niye?
Çığlıklarını bir bezle örtmek ve akan kanlarını peçeteyle silmek
Olmayacak bunca şey için çabalamak ve pes etmemek
Bu gereksiz inat, bu gereksiz döngü niye?