Hatıralar silindi gitti mazide
Adını unuttum ben sahi ismin ne
Bir yerde karşılaşsak tanımam bile
Artık benim için sen bir HİÇSİN işte...

Bunca yıllık geçmişe ihanet eden
Arkasına bakmadan çekipte giden
Acımadan başımı öne eğdiren
Merhameti olmayan ZALİMSİN işte...

Dost gibi davranarak sinsilik ettin
Uçurumun başından aşağı ittin
Soyun kurusun hangi damara çektin
Sırtımdan bıçaklayan KALLEŞSİN işte...

Yalan dolanlar ile dünyamı yıktın
Ne onur bıraktın ne gurur bıraktın
Yüreğimde sönmeyen bir ateş yaktın
Gönlümü yaralayan HAİNSİN işte...

Ah çekerek zavallı ömrüm geçiyor
Ecel yolu her an ruhumu biçiyor
Cansız beden ecel şerbeti içiyor
Vefa nedir bilmeyen NANKÖRSÜN işte...

Bu nasıl bir yoldu bu nasıl ihanet
Yaralı gönlümde kopardın kıyamet
Vicdanın yokmuydu, yokmuydu merhamet
Ar damarı çatlamış ALÇAKSIN işte...

İnsan ne için yaşar nerede onur
Yokmuydu birazcık şeref ile gurur
İzzeti bilmeyen böyle kalleş olur
Cesareti olmayan KORKAKSIN işte...

Utanma bilmeyenden vefa bekledim
Yanıldım işte seni insan belledim
Bir yılanmışsın ben bunu bilemedim
Otu olmayan çorak TOPRAKSIN işte...

Güvendiğim dalları elime verdin
Vurdun hançeride şu sinemi deldin
Ne zaman yabancısın ne ara eldin
Rüzgarda savrulan bir YAPRAKSIN işte...

Allah’a havale ediyorum seni
Dert çektirdin bana sende çek çileni
Vurdun öldürdün zalim mahvettin beni
Hem hain, hem kalleş, hem ALÇAKSIN işte...

Erhan DOĞANAY