Sen böyle hallere düşecek miydin
Ağlaya ağlaya pişecek miydin
Kendine mezarı eşecek miydin
Şimdi seller gibi çağlıyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Evlât ihaneti gördü gözlerin
Tükendi bir anda tatlı sözlerin
Vücudu taşımaz oldu dizlerin
Şimdi yorgunca oturuyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Sırtından hançeri vurunca evlat
Artık zehir oldu sana bu hayat
İntizara döndü dildeki feryat
Şimdi dilden kini kusuyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Yürürsen önünde yollar biterdi
Gülünce yüzünde güller biterdi
Susunca ağızda diller biterdi
Şimdi konuşmayıp susuyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Nasılda tükendi neşeli hâlin
Bitti mi takâtin bütün mecâlin
Yarım yarım kaldı canda hayalin
Şimdi ümitsizce yaşıyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Yorulmak bilmezdin dinlenme bilmez
Sevgi dolu yürek yeisler girmez
Artık göz yaş dolu silsen silinmez
Şimdi karaları bağlıyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Her gün üç-beş defa ev temizlerdin
Gece-gündüz demez cam silerdin
Her sabah her akşam onu beklerdin
Şimdi kirli cama bakıyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

İhanet aklını başından aldı
Kurşun yemiş gibi yığıldı kaldı
Günler sonra ancak yarım ayıldı
Şimdi o günleri arıyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Bedeni taşımaz oldu dizleri
Hep nemli hep yaşlı gülen gözleri
Ciğerin içinde yanar közleri
Şimdi ne haldeyiz görüyor musun
Çaresizce her gün ağlıyor musun

Halini gördükçe sıkılır dişim
Canana yanmaktır benim de işim
Sürünen bu kadın sevdiğim eşim
Şimdi parça parça ölüyor musun
Seninle ölürüm görüyor musun

Erhan DOĞANAY