hasretin hummalı karanlığı
geçmişi dişleriyle koparıp
ayrılık trenine kesmiş bileti
yolculayanlar arasında
altındaki tabureyi tekmeleyen
çelimsiz dostlar
yılanların süslü derisinde
tef çalan görünmezler
ya bir de
görünseler
hiç sorma

debelenerek girmişsin
kompartımana
yaprak yaprak kımıldamıyorsun
aortunu çaldı
kondüktör
kibirli surat kostümünü giymiş bugün
rüzgarın yırtık yerinden esiyor
sesi
küf ağzından kül sözcükler
dağılıyor tenine
izin versen sinecek geleceğine
kapana kısılmanın iç burkan çaresizliği
tırnaklarını batırıyor
etine
anlamadan dinledik
dinlemeden anladık
diyen gölgeler uçuşuyor
çıplak kemikleriyle raks ediyor zaman
rayların dizlerini okşamaktan
öküz böğürmelerine dil çıkaracak vaktin olmadı
ve
Ferhat delememiş ki dağları
hala varamadın
betonsu baharlara
zor bela çözüldü
sabahın ışıkları
gözlerinde uyuya kalmış çocuğun
ayakkabılarına tutunup uçmak istiyorsun
kırk kere söyledim bir daha söylerim
orası onun küçük dergahı
arınma yeri
bırak
uyansın bir şiir saati..