hayatın önsözünden vurulunca
gümüş gerdanlarımız boynu bükük
tepsiyle sunuluyordu
sevinçlerimiz sandviç arası yenildi
gece gece
sokak satıcılarında


yalnızlık muştusu işlendi
sırtımıza
bağlamanın tellerine çivilendi
türkülerimiz
iki yanı kesik dilimizle söyleyip durduk..

kıvrım kıvrım kader koridorunda
düşe yakıldı
mumlar..
içimdeki köşklerin kirası ağır geldi.
duvarları ,
ceset gözlere merhemdi
anlamadılar..

yaralarımızdan hicret ederken
sokak aralarında pansuman edildik
kemiğime yapışan ur
iblisin tırnaklarından akan günah
kuytu kelimelere yangın düşürdü
şairler
gurûba karışınca
çekildi şiirlerin ruhu

oysa
üç mısra cephesinde çarpıştıktan sonra
musalla taşında çırılçıplak uzanmamalıydı
yalnızlığımı g/örüyorum
ölümü (g)özlüyorum…

iklimler melek olmuşken
canhıraş zamanı
tolere etmek mümkün değil

öte taraf
kayıp adres
sevap işlemeyi özleyeceğiz..