Karşınıza gülen bir yüz çıkar bazen
Biraz meraklı.
Biraz da tanımak amaçlı.
Bir hayatın, bir hayata değmediği
Ama; insanın insana desteğinin
güzel bir borç olabileceği duygusuyla;
akıtırsınız içinizdeki yaşamı.
Pimi çekilmiş bir soru işareti
ya da bir ünlem bombasıyla..!


Unutmak ve hatırlamak gibi
iki zıtlık arası An’da sıkışıp
yanılgı ve yenilgi gerçeği ile
Benliği aşarsınız en kıymetli haliyle.
Yüzleşirsiniz kendinizle.
Ve de anıların estetiğiyle.
’’di’’li geçmiş zaman
aydınlatır yüzünüzü.
Tebessüm edersiz.
Ve sorarsınız kendinize.
’’Gerçekten yaşadıklarım hayatım mıydı
yoksa sözcükler miydi hayatı anlatan’’


Bir yol çizmek istersiniz yarınlara.
İlerlemek için yürümek gerekir.
Bulmanız zaman alır doğruları.
Yürüyüş de zaman aşamalıdır.
uçarak gidilmez sona.
Tecrübedir ilerlenmesi gereken süreç.


Ve anlarsınız ki;
Bu dünya ortak bir bahçe.
Her biri insan gibidir ağaçların.
Kurtludur bazılarının içleri.
yılan sarmıştır bazılarının gövdelerini.
Çiçek açar yaz kış dalları kiminin
meyvesine doyum olmaz kimilerinin.
Hiç ummadığınız anda
birileri taşlar meyvelerinizi
Ya da;
koparır birileri çiçeklerinizi.
Derine indikçe kökleriniz
sağlamlaşır yeriniz hiç kimse yıkamaz sizi.


Varmanız gereken yere varamasanız da bi türlü.
Almadan vermeyi
yenilmemek için yenilenmeyi
insanın insanla güzelleştiğini.
Hepsinden önemlisi;
Hatırlamak için önce unutmayı öğrenirsiniz.
Koşar.. koşar.. şiirle yakalarsınız yaşamı
iğde kokar yaz mevsimi.
Serçenin kanadından dökülür
kuşluk vakti saati.
Umudunuzu yoracaksa eğer
kuralsız bir sevgi
Ölmek biraz da çiçek açmak değil mi..?


Ferdaca