Bir çay söyledim kendime
en demlisinden
şiirler seçtim bir kaç tane
daldım şarkıların tınısına
kalbimi fetheden yeşillerle
şairane gecelerde
nasıl da masmavi bakmışım hep yaşama
bana koşan yıllarda
bir tek kıvılcım
ne çok pembeleştirmiş hayallerimi
ne çok umutlar yüklemişim geçip giden zamana
sandal misali sallanan ümitlerim
boğulmuş sevgimden dalgalar vurdukça
anlamlar yüklemişim her dakikaya
nedenleri sonuçları bilmeden
bu defa son dediğim yolculuklarda
gönül kaçkınlarına inat
ne çok törpülemişim kalbimi
sabır sükut ederek
kim bilir’lerin arasında..


Duygularımın penceresinde
solgun ve suskun bir peri olsam da
şu günlerde
tutuyorum kalemimi ellerimde sıkıca
gözlerim okşuyor cümleleri
yaşamak tütüyor içimde
sisli sabahlar
nasıl s’aklıyorsa güneşi
tomurcuk gibi sessizce
gün gecenin içinde büyüdükçe
verirken son nefesimi
yürüyeceğim ben de
işlenmeye müsait toprak gibi
biriktirdiklerimle değil
yanımda götürdüklerimle..!


Ferdaca