13
Yorum
43
Beğeni
5,0
Puan
1296
Okunma
Doğanın dağınıklığı
oynak bir akşam gibiyken koynumda
şehvetin çocuğu kur yapıyordu avlumda
öpülse yüreği duyulacak sesi
geçmişe kayık sallayacak sanki..
İnanmayı yitirmenin pahasına
gülümsüyorum rüzgara
uçmayı öğrendikçe dilim
boşluğun şişirilmiş yelkenleri doruklarda
yeşeren umutlar taşınıyor üşüyen bulutlara
ay ışında yıkanıyor düşlerim
yüzyıl tufanı gıcırdıyor
gül kurusu dallarda
bitmeyen ruh burcum var
mor kanatlı kuşlara
o kuşlar ki kuluçkaya yatırdıkça ezgiyi
boş bırakılan ağaçtır iç çekimi
soluğumuz ise sadece kuş lekesi
menzili uzun bir sestir
mezarlık kenarına emanet bırakılmış sevgi
imge ile buluşup büyütürken şiirleri..!
Ferdaca
5.0
100% (27)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz