gitmenin yükünü kaldıramadım
kocaman denizlerde değil de
kendi çukurunda boğulan minik bir adamım
cümlelerimi tıkıştırdığım bavula
eyvallahlarım sığmadı

kış vurulmuş alnından
karanlığa kibrit çaksam
yüzün belirecek önümde

kalbimizden dışarı attıklarımızı
anılarımızda çerçeveletiyoruz
eskiden midemde uçuşan kelebekler
hıçkırıklar eşliğinde birer birer öldüler

küllüğe yatırdım zift kokulu ellerimi
buruk bir tat var dudaklarımda
kursağımda ateş
nefes borum parçalanmış
duyduğum arzularda tomurcuk kokusu
içimde şiirsiz geçilemeyen cümbüş
bugünün repliği
’bağ kurduğumuz her şeyden sınanıyoruz’

bana gölge olmayı bırak
iyileşemiyorum
ruhum iltihaplıyken
hiçbir yaramı kilitleyemiyorum
tuhaf semptomlar yayıyor bedenim
her acıya bir şeker ilave eder oldum
ciğerlerime yapışan verem
nefesime talip
cayır cayır yanan Gazze gibiyim


öyle bir raddeye geldim ki
nasılsın sualine
bekleme
küller altında közüm kalmadı
diyecek kadar yorgun..



kendime dip not; sayılı günler çabucak geçer
ama ben saymayı bıraktım..