Sevmedim diyorsa, güzelim seni
Dudağım lâl olup, diller utansın
Yüzünde gezmezse, şu on parmağım
Uzanan kollarım, eller utansın

Benzersiz güzellik, yoktur emsali
Deli gönlüm için, aşkın timsali
Şakımazsan şeyda, bülbül misali
Şu gönül bahçemde, güller utansın

Aşkın ateşiyle, kalbim kavuran
Şu güzel hanemi, çekip çeviren
Omuzun üstünde, saçın savuran
Şu ılık rüzgarlar, yeller utansın

Sevda denilen şey, çok çok derinde
Yaralar yüreği, her seferinde
Eğer ağlatırsam, günün birinde
Gözlerimden inen, seller utansın

Kapılma ne olur, sakın yeise
Gerek yok ayrılık, kızgınlık, küse
Ağzımdan kötü bir, söz çıkar ise
Eş, dost, akrabalar, kullar utansın

Fırlattığın gördüm, sevda okunu
Gözlerin getirir, bana yakını
Hissedemez isem, o hoş kokunu
Çiçeğe duran şu, dallar utansın

Şenlensin şu gökler, uçarken huma
Yarılsın asuman, görünsün şima
Lüzumsuz ovalar, dönüşsün kuma
Kavrulan vahalar, çöller utansın

Sadık DAĞDEVİREN
AŞIK Lüzumsuz

ETEK YAZILARI

ŞEYDA: Sevdiği yüzünden, aklını yitiren
EMSAL: Benzer, onun gibi
TİMSAL: Örnek
YEİS : Karamsarlığa kapılma, umudunu yitirme
ŞİMA : İbranice de kutsal ışık
ASUMAN: Gökyüzü