Bak uykusuzum hala Sonbahar gecelerinde
Ağaçlar soldu gidişinle, çiçeklerim kurudu.
Mavi güller düşlerime renk vermez oldu
İsmini anarken seni kendime sorarken...
Hiç olmaz sa rüyalarıma gel birtanem
Çaresiz isyanlarımı sustur dudaklarımda.

Aydınlık sabahların tutsak zamanlarında
Belki yine yeşerecek, ağaçlar gibi umutlarımız
Işıksız dünyam bin kandil yakacak dönüşünle
Şafaklar aydınlatacak seninle dolu sabahlarımı
Yine kalbim seninle dopdolu olacak
Kuşların şarkıları hiç susmayacak penceremizde.

En koyu karanlığındayım işte sensizliğimin
Öyle uzak ki mutluluk benden.
Hayat bana öyle köhne bir han
Kapımı yalnızca hüzünle çalan
Keder yüklü bir kervan.

Bahar mı geldi desem ; daha bahara çok var
Ya burnumdaki koku nedir böyle güzellik.
Yüreğimde tarifi olanaksız bu duygular...
Sana gelmek gibi
Seni sevmek gibi
Gülmek ağlamak gibi
Seni düşünürken , işte böyle beni benden alan.

Yine hüzün dayandı yürek kapılarıma, sensiz
Pembe bir kasım akşamında gözlerimden ayrılık döküldü.
Taş kaldırımlarında bu kentin umut aradım
Oysa bulamadım ne hayallerim vardı...
Bir sen vardın içimde söküp atamadığım.
Şimdi işte ben ; yalnızlığımı giyinip kuşanıyorum
Sen öyle uzakta iken, ben böyle.

Seni anlatırken satırlara, düşüncelerim Sonbahardı
Ellerim uzandı sanki o sevdiğim saçlarına
Meltemler dolardı kanayan içime dolu dizgin
Sonra aşılması yüce karlı dağlar girdi araya
İçimde ayrılıkların,buz tuttu gözlerim sensiz.

Aygün Deniz 09.01.2021