Sabahları sesini duyardım, şimdi yoksun.
En güzel şarkılarla açardım radyomu.

Çay kokulu ikindilerde hazırlanırken akşam
Sımsıcak bakışlarınla renklenirdi öylece içim.

Sığmazdı içim içime geldiğin zaman
Gözlerimde mutluluğun bakışı vardı.

Sonra ne oldu böyle korkulu dev misali
Zaman durdu, nefes almak bile yasaklandı.

Hasretim şimdi günaydınlı sabahlara
Dostlarla beraber içtiğimiz çaylara.

Şimdi yalnızlığın kör kuyularındayım
Şimdi kanayan bir yara yüreğim.

Kaç zaman geçti aradan bilemediğim
Şimdi ayrılık zamanıdır birtanem.

Yağmur yağıyor gök kap kara
Yağmur yağıyor şimdi sokaklara..

Sonbahar, ninnisiyle uyuyor yağmurun
Büyüyor, büyüyor içimde yokluğun.

Tüm ıstırapların uğrak yeri bu gönlüm
Kaç acıya yanayım,hangi birine ağlayayım.

Bu sesler... içimin uğultulu cam kırıklarıdır
Yokluğuna kahreden, gönlümün hıçkırıklarıdır.

Aygün Deniz 08.01.2021