Hoşamedine geldim, ey sevgili canan!
Asırlar gibidir bana, firkatinin yaptığı tarumar
Hoş geldin ey kalbimin derinliğindeki mercan
Senden ayrıldığımdan beri, yaşamadım hiç bahar

Meğer; sevgi bir yana, dünya bir yanaymış
Bunu; insan, ömrünün sonuna gelince anlarmış
Gençlikte “hayat bitmez” gibi bir his vardır
Asıl nedametler, onlarca yıldan sonradır

Ömrün kısalığı, hayatın uzunluğunda gizlidir
Ayrılığın acısı, vücudun tüm organlarında hissedilir
Bir anlık efelenmene yenik düşme, ey gençlik
Bunda ne yiğitlik vardır ne de zerre kadar bir mertlik

Tek başınaysan, anlamsızdır dünya hayatın
Ne beyninde, ne vicdanında olmaz asla rahatın
Araştır, öğren, olup bitenlerden ders al
Hayatın boyunca pişmanlıklara hep olma hamal

Dünyanın zevki sefası, ne şöhrette ne paradadır
Hayatın lezzetini, gönlün inşirahını sağlayan yardır
Ey insanoğlu! asıl değerli olan şey para ile satılmaz
Bil ki, kişilik, karakter, sevgi, öyle ele avuca sığmaz

Neşe, sevinç, huzur varsa, dünya bize cennettir
Azap, sıkıntı, meşakkat ise cehennem ile eştir
Dünya’yı cennete, cehenneme çevirmek insanın elinde
Aslında biz dokunmazsak, doğada her şey yerli yerinde

Ruh olmazsa, sadece cisim, posa, neye yarar
Hangi akıllı gidip, cevheri çöplük yerde arar
Yeryüzü cennet mi, cehennem mi biz karar vereceğiz
Yarattığımız cennete, cehenneme de kendimiz gireceğiz

Canlılardan, sadece insan oğlu tabiatı bozuyor
Kötülerin ortaya çıkması için, beyni bile kazıyor
Gittikçe uzaklaşıyor güzel meziyetlerden fersah fersah
Sonunu hazırladığını böyle görür, kalktığında bir sabah

02.01.2021-Ankara