I
Gecenin düşüne kapılmışım
Akşamın ıssızlığına aldırmadan
Dalgın yüreğinin
Yelkeni olmuşum coşan sularda
Maviye çalarken gözlerin
Yokluğunda sığınırım dalgalarına
Örtsün diye beni
Bir orman şelalesi gibi
Akışkan ve gür olurum
Yüreğinin titreşimlerini
Hissederim esen rüzgarda
Bulutlar oynaşırken düşlerimde
Bir fısıltı yağmuru gibi
Yağarsın ince ince
Belki de yüreğine sığınmış
Islak buluta dönüşürüm o an

II
Her gece bir çığlıkla uyanırım
İçimdeki karanlığı patlatırım
Avuçlarım yapıştığında aydınlığa
Derin bir nefes alırım
Alevlerin sardığı bir gecede
Üşürüm yalnızlığımdan
Uyandırmak için seni düşümde
Kırarım gecenin çemberini
Sol yanım çok acır
İçtikçe umutlarımı
Sonsuzluğa çivilenmiş
Bir yıldız gibi dalarım karanlığa
Kan sızar yüreğimden
Göğün derinliğine
Uçurumların derin oyukları
Ağıt gibi oturur bedenimde
Yalnızlık sirenleri çalarken
İçerim avuçlarımdaki gözyaşlarımı
Yüreğindeki kara bulutlar
Dönüşmeden yağmura
Üşüyen avuçlarını ısıtır
Gecenin sessizliğinde yıldız toplamak


III

Öyle bir türküdür ki bu
İnce ve uzundur melodisi
Çığlıklarla parçalanmış uykularını
Geri getirir sana hiç acımadan
Yüreğimin yağmurlara
Tutulduğu gün
Düşlerimde sürükler beni yalnızlık
Bir kokuyla sararım çıplaklığını
Yalnızlığım gibi bin parça olmadan
Bir deli rüzgâra dönüşür
İçimdeki sensizlik korkusu
Alır götürür beni
Susuz ve kıraç topraklara
Patlatırken gözlerindeki umutları
Yakar içimi sessizce
Düşen bir yaprağın
Son çırpınışlarıdır
İçimdeki yalnızlık çiçeği

Mehmet ACIOĞLU
25.04.2014