Seninle yaşamak mübahken bana
Resminle yetinmek zor imiş meğer
Yokluğun teni od ediyor cana
Genime sardığım har imiş meğer

Yalnızlık körükler mimli yaramı
Kanatır hasrete demli yaramı
Sonra aklım ile açar aramı
Gönlümün gözü de kör imiş meğer

Gök yüzü geceye döndüğü anda
Odamın ışığı söndüğü anda
Benliğim hayale kandığı anda
Rüyalarım bile zar imiş meğer

Zifiri kucaklar boş avuçlarım
Boşlukta kalınca parmak uçlarım
El, ayak, yüz, alın ve de saçlarım
Öylesi yalandan var imiş meğer

Sensizlik iflahı olmayan keder
Vadesi zamanı dolmayan keder
Mevladan bu kula biçilen kader
Bu alın yazıma yâr imiş meğer

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğulu



Ellerde kazmalar, derince kazar,
Ölüm meleklerim defterim yazar,
Bir sıla ,bir sala, birde boş mezar,
Uzun görünse de,dar imiş meğer...Nurettin Gülbey teşekkürler üstadım