Yangınım Oldun

Duman duman nefesin olup akmak var içimde,
Pamuk tenine çiğ damlası gibi dokunmak,

Lepiska buklende rüzgar olup saklanmak istiyorum
Segah makamında fısıldamak.
Kulaklarında coşmak varken
Hüzünle yeniden yeşeriyor kırılgan gönül.

Hicaz makamından korkuyorum kanatlandırır diye.

Anka kuşum olursan gelme yanıma.
Özgürce koş hürriyetin esaretinde,
Aç kanatlarını konma dalıma

Konma gönlümün kaf dağına Gülüm.
...

Uçsuz sahrada kum tanesiyim,
Kaybolan yıllara diklenen silinmiş silüetlerin varlığında,
Hiç acılanmadan yaşamak
Hevesim soluyor yokluğunda.
Acımanın sınırında kalan
Diklenmelerim var sende.

Hiç yere düşmeyen düşlerde koşan
Kaf dağından aşıp, umutların estiği
Boranda, yar’da kayboluşlarım var.

Sana esir kalmayı beklerken özgürlük geldi kanatlarından,
Nazarsız gözlerin serbest bıraktı yangınımı,
Gönül düştü bahtıma!
...