Türkü yaksın kavalım, canlansın kuzularım
Anadolu’m ki hasret, ben hasret çekmeyeyim
Yankı bulsun ocağım, sonlansın sızılarım
Anadolu’ m ki hasret, ben hasret dökmeyeyim

Uyansın Alparslan’ım, uyanın Malazgirt’im
Açılsın artık talih, açılsın siyah örtüm
Çekilsin uzaklara, çekilsin benim derdim
Anadolu’m ki hasret, ben hasret ekmeyeyim

Mehter hizaya dursun, Söğüt’üm durak olsun
Acılarım yıkılıp, dökülsün yaprak olsun
Yine benim muradım, al kızıl bayrak olsun
Anadolu’m ki hasret, ben hasret akmayayım

Çözülsün benim dilim, Bursa’da kışlayayım
Sinen Kur’an sesinden, gözümü yaşlayayım
Yine gönül sözüme, deryadan başlayayım
Anadolu’m ki hasret, ben hasret yakmayayım

Bir temaşa ederken, görkemli İstanbul’u
Bu yoldu cetlerimin, nurlu hakikat yolu
Onlar nebî müjdesi, Hakk’ın sevdiği kulu
Anadolu’m ki hasret, ben hasret sarkmayayım

Pervâneyim kalbimde, hep güneşler tutuşur
Güle değen hislerim, bülbül gibi ötüşür
Ben zamanda yok oldum, zamanlarım çatışır
Anadolu’m ki hasret, ben hasret takmayayım