Geceleri dökülür kara teller omuzdan
Güz yüzünü gösterme sen ol gönül çerağım
Yangındır yalnızlığım arta kalan anızdan
Çıktığım sırlı yolda sen ol gönül durağım.


Sırtımda aşk yükün var gezerim dağ ceylanım
Yağmur yağış sel aldı, çığ gibi heyelanım
Gönlüm enginden uçar pervaneyim Leyla’nim
Doldu boşaldı gözler akmadı yaş, kurağım.


Dilimin kölesiyim kalem olur yazarım
Arasın öz bacısı gözleri göy Hazar’ım
Sür elini yarama dermansızım azarım
Çırpınan yüreğimde yar yanından Irmağım.


Ruhum dara çekilir sevdan bende ebedim
Günler ağır geçiyor, yıllara of demedim
Ne ikrarımdan geçtim ne yolumdan dönmedim
Bütün mevsimler göçtü, ömre düşen kırağım.


Nefesin nefesime kim ola ki gerçeğim
Umudun işiğında açan ömür çiçeğim
Kızıl gonca içinden buket buket seçeyim
İki cihan huzurda amade bir yüreğim.


Özlem’ e sabah olmaz, Seher düşsün günüme
Yaralarımı görsen dokunmazdın tenime
Gel ömrümün gazeli, baştacım ol yanıma
Yüreğimde bir gülüş iste canım vereyim.






Özlem ÇETİN
MANİSA
02.12.2020