( baharımı gülüşünde unutmuşum
bir yaman ayaz eser iklimlerimde
keder zulasını bende patlatır şimdi
sana donmuşken et usturadan kaçar mı)



sedef kakma sevinçlerim dedemden emanet
kıyıp gülemediğim ondandır
en kıymetlileri
biri ninemi aldığında on yedi yaşından kalma
diğeri koynunda teskere asker dönüşü
koltuğunda erzurum işi bir top basma
nineme ilk hediyesi ilk mahcupluğu anasına

ve sen gelmiştin ne hoş gelmiştin
ellerinle gözlerinle gamzenle
içine tüm sevinçlerimi sığdıracağım
kocaman yüreğinle gelmiştin
ben yine sevinmiştim

yokluğunun ayazında derdim
sensiz duldasız kalmak değil
üşüyorum en fazla donarım
isyanım hüznüm
sende sakladığım tam bir asırlık sevinçlere
aceleciliğine tahammülsüzlüğüm
gitmek bilirim yürümekten ibaret
ama sende kolay gittin
beşiğin nazlı kızım diye sallanmadı mı senin
şimdi emanetlere ne olacak
hadi gittin
on bir yıl oluyor dedeme yeniden mi doğacak