Her acının ve aşkın yenilmiş kederiyim
Mutluluk orucunda nedense seferiyim

Yokluğun çivi gibi duvarlardan sökülmez
Yağan yağmur boş yere yanağına dökülmez

Aşkıma mülteciyim asla dönüş yok bana
Bir kere yandım öyle kolay sönüş yok bana

Hakka varan sonuma hasretimdir tecellim
İştiyak içindeyim korkmam gelsin ecelim

Ufukların kanadına taktığım al karanfil
Memnun değilsem bil ki, sensiz ruhumdur sefil

Kendi cehennemimi isyan edip ateşlemem
Uçurtmam düştü diye, kızıp rüzgâra küsmem

Nilde eğlenen mutlu timsahlar yerli değil
Rengim karaysa korkma, yüzüm ak, kirli değil

Yetim kalmış yağmura sevdalarım çöllerde
Hangi ihanetin bedeli ahu zar ak güllerde

Koca nemrutu küçük sivrisinek öldürür
Yenilmez Yavuzu bir çıban attan düşürür

Beni varlıkta değil yar yoklukta arabul
Bir muammayım say ki meçhul adım İstanbul

Akılsız arı gülde tatlı bir altın bulur
Dağları delen yüreğim iki kaşa kul olur

21.10.2006

Hüseyin Özbay