’’salâ verilirken öperdi ninem gözlerimi
oku derdi oku..

..sancımdan düşüyor şer’’


.......




döşümde cuşa gelen
kül rengi harfler.
kırk batman ağırlığındaki sesler
yırtar cesetleri.
han’dır toprak


zan’dır sayılan her gün!


..



uykuya hasret bir ayet iklimlerden inerken
şifresi kırılır dünyanın
umut çöker..

teğet gecer kuşlar semadan
isyan eden gökyüzü zafiyeti ile
ser verir sır vermez..
vicdan düşer..



ve bir ses gayb âleminden kâfire müptelâ
sahtekâr iki çift göz yurduna şaşkın
ruhu aç öksüzün..
sükûtun izi
siyahlara bürünmüş yetimin sesi...

ağıdı yakılan çocukların
titrek ellerinde
iblisin kin’i ne ala!
mahremiyeti boğazlar her solukta



yeryüzünün fokurdayan insanlık tayfası
ahkâm keser..
yobaz rüzgarlar ihbar eder
bu yenilgiyi
mabedler mimli..
rahlede küflü lanet..


bilirim ki dün kırgın
bilirim ki doğan güneş
öykünür bu yazgıya

..



’’yok işte gerisi..’’

Belma.